Het rekenkamerrapport laat ook zien dat het enthousiasme van de raad en de toenmalige burgemeester er ook toe leidde dat niet alles even goed doordacht was.

De lokale krant schreef: raad worstelt met kritiek op eigen falen. GroenLinks worstelt daar niet mee. Tammo Munting van D66 vroeg de andere fracties om te reflecteren op hun eigen handelen.

In de commissie zei Rik Berends namens GroenLinks daarover het volgende:

'Achteraf kan je de koe niet in de kont kijken, maar je had van te voren wel moeten kijken wat hij eet. Wij leren hiervan dat de raad kritisch moeten kijken, ook als een idee aansluit bij je idealen. Daarnaast leren we dat we scherp moeten zijn op toezeggingen. Als het college aangeeft dat er iets gaat gebeuren, dan moeten we blijven controleren of dat ook echt gebeurt. Tot slot leren we dat we als raad kritisch moeten doorvragen en alle informatie compleet moeten hebben. Als we dat niet hebben, moeten we nee durven zeggen of durven uitstellen.

Samengevat: we moeten ons laten leiden door onze idealen, maar niet blind zijn voor de realiteit.'

GroenLinks stelde ook een aantal vragen aan de rekenkamercommissie.

Waarom is bijvoorbeeld een wethouder die maar 1 jaar in het college zat wel geïnterviewd en de toenmalige wethouder financiën niet? Waarom is een gemeentesecretaris niet geïnterviewd, terwijl hij blijkbaar geen overgangsdossier had gemaakt over het Biosintrum en wel een raadsvoorstel had voorbereid?

Daarnaast hadden we inhoudelijke vragen. Hoe kan het dat de te betalen BTW voor het Biosintrum verdween uit de gedachten? Een duidelijke verklaring was er niet echt. De raad was niet scherp genoeg op de toezegging van de burgemeester en de organisatie is het blijkbaar vergeten.

Dat geldt bijvoorbeeld ook voor de bancaire lening: was de burgemeester wel of niet op de hoogte dat dit ambtelijk al was afgeschreven?

Maar net zo belangrijk: wat kunnen we hiervan leren als raad? De schuld kan niet helemaal in de schoenen van de organisatie of het college worden geschoven. De raad stelde kritische vragen, maar pakte niet genoeg door. Daarom vroegen we:

- Heeft de raad genoeg kennis en kunde in huis, bijvoorbeeld in de ondersteuning, om dit soort projecten te overzien?

- Was het in 2017 reëel om nog nee te zeggen tegen een project dat in 2016 al goedkeuring had gekregen? (Volgens de rekenkamercommissie had dat wel gekund)

- Wat kunnen we leren over hoe de raad effectief geïnformeerd wordt? (Dus niet met verspreide informatie op informele momenten)

- Kunnen we iets leren over de opbouw van raadsvoorstellen en hoe we daar als fracties mee om gaan?

De inhoud moet voorop staan in de raadsvergaderingen. GroenLinks is kritisch op hoe dit proces is verlopen en kijkt ook kritisch naar hoe we zelf hebben bijgedragen aan de besluitvorming. Uiteindelijk is zelfreflectie van alle betrokkenen de beste manier om dit positief af te kunnen sluiten.