Annemiek is geboren in Oost-Groningen, in een agrarische omgeving. Haar opa was boer, maar haar ouders niet. Ondanks dat groeide Annemiek samen met haar zussen op tussen de boeren. Ze heeft goede herinneringen aan het boerderijleven en heeft waardering voor het vak. Ze vindt het jammer dat kleinere boeren aan het verdwijnen zijn en grotere boeren steeds groter worden, waardoor de landbouw steeds intensiever wordt. “Het is heel hard werken en je moet aan veel regels voldoen wil je het goed doen. Dat is ook wel een reden dat de kleinere boeren er sneller mee ophouden.” Vele klasgenoten van haar wilden graag boer worden maar naarmate ze ouder werden wilden ze er toch niet meer aan beginnen. “Er zijn dan geen opvolgers.” Annemiek vindt het belangrijk om te zorgen dat kleine boeren en hun opvolgers wel een kans hebben om voort te bestaan.
Zelf had Annemiek geen ambitie in het boerenleven. Ze wilde altijd al graag iets in de politiek doen, iets wat heel erg haaks stond op wat de rest van haar familie deed. “Ik vond andere dingen interessant dan wat zij interessant vonden.” Het verwachte pad was op het MBO dichtbij een vak leren; in de zorg, in de bouw of automonteur. “Toen ik zei dat ik ging studeren was de reactie “Kan je daar wel wat mee? Je weet waar je vandaan komt, waarschijnlijk kom je er toch niet tussen.” Politiek was eigenlijk een beetje taboe, want de regering in Den Haag had niets met hun dorp van doen en welke kans van slagen had een Oost-Groninger in de politiek? Toch ging Annemiek naar de universiteit, als eerste van haar familie. “Het sterkte mij om het wel te doen. Ik wilde ze laten zien dat het wel kan. Het maakt niet uit waar je vandaan komt of wat je achtergrond is.”
Annemiek ging Rechten studeren. Na haar bachelor begon ze twee Masters; internationale mensenrechten en staats- en bestuursrecht. “Ik kon niet kiezen,” lacht ze. Nu is ze werkzaam als jurist bij Vluchtelingenwerk Noord-Nederland. “Ondertussen zijn mijn ouders trots.”
In haar werk heeft Annemiek veel te maken met gemeentes, ook met haar eigen gemeente. Daarin ervaart ze de toegankelijkheid van gemeente Ooststellingwerf als erg prettig. “Het is niet overal zo laagdrempelig en menselijk als hier. Ze staan hier voor je klaar. Ze willen helpen. Dat vind ik wel een compliment aan de gemeente en de medewerkers van de gemeente. Dat is namelijk niet vanzelfsprekend.”
Net zoals alle GroenLinkers houd Annemiek van natuur, en vooral de natuur in onze gemeente “Niet elke gemeente kan zeggen, ik heb twee Nature 2000 gebieden.” Om die natuur te behouden wil Annemiek voorkomen dat er wordt gebouwd in het buitengebied. Ze beseft zich dat er een woningentekort is, maar dat moet niet in het buitengebied worden opgelost. Misschien aan de randen, maar niet verder. Ook met het oog op de boeren die dan weer aan strenge normen moeten gaan voldoen, zoals geur- en geluidsnormen. “Dan werken we elkaar alleen maar tegen.” Ze pleit voor duurzame bouwvormen die passen in het landelijk gebied.
Annemiek hoopt dat als er meer kansen zijn voor jongeren om in hun gemeente te blijven wonen, ze minder snel wegtrekken. Zelf hoopt ze te laten zien dat je als jong iemand ook een verschil kan maken voor kleine gemeentes, en dat je daar ook kansen hebt in de politiek, ongeacht leeftijd. “Jonge mensen weten heel goed wat ze willen.” Met het oog op de toekomst lijkt het haar niet verkeerd om jonge mensen daarin een kans te geven. “Ik denk dat het mooi zou zijn als de toegankelijkheid van de gemeente ook terugkomt in de toegankelijkheid van het bestuur van de gemeente.”